در زیر باران
- جمعه, ۷ شهریور ۱۳۹۳، ۱۱:۰۸ ق.ظ
- ۱ نظر
از خانه بیرون می‌زنم، در زیر ِ باران
تا بفکنم، در کوچه‌ای، بی‌صبری‌ام را
بردارم از دوش این گلیم ِ ابری‌ام را.
تا چشم چشمایی کند
ابر است و باران
بارانی از آن بی‌شکیبان،
سوگواران.
با گام من، همراه من، ره می‌سپارد
در خویش می‌گریم شگفتا: «این چه جادوست
ابری که خاموشانه بر ابری ببارد»
لینک ترانه با صدای سینا سرلک